തേക്കടിയിലെ ബോട്ടുയാത്രയെപ്പറ്റി

വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങുമ്പോള്‍ റേഡിയോയിലാണ്‌ പെരിയാര്‍ തടാകത്തില്‍ ബോട്ട് മറിഞ്ഞ വാര്‍ത്ത കേട്ടത്. വീട്ടിലെത്തി കുറേ നേരം ടീവി വാര്‍ത്ത നോക്കി. മരിച്ചുപോയവരുടെയും ആസന്നമൃതരുടെയും വിശദദൃശ്യങ്ങളും വിവരണങ്ങളും ടെലിവിഷന്‍ ലൈവില്‍ എത്തിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയതോടെ ഓഫ് ആക്കി വച്ചു. മൃതര്‍ക്കും അവശര്‍ക്കും തങ്ങളുടെ സ്വകാര്വത കാക്കാനാവില്ലല്ലോ, അവരുടെ ഭീദിതവും ദയനീയവുമായ ദൃശ്യങ്ങളെ വ്യക്തമായി കാണിക്കുന്ന ദൃശ്യങ്ങള്‍ അനാവശ്യമാണെന്ന തോന്നല്‍ മൂലം അത്തരം വാര്‍ത്തകള്‍ ഞാന്‍ കാണാറില്ല.

കുറച്ചു മാസങ്ങള്‍ക്കു മുന്നേ ഞാനും തേക്കടിയില്‍ പോയിരുന്നു, ഭാര്യയും കുഞ്ഞുമൊപ്പം. അരണ്യനിവാസ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന സ്ഥലത്തു നിന്നും മണപ്പുറം എന്ന സ്ഥലം വരെ ഏതാണ്ട് രണ്ടര മണിക്കൂര്‍ ആണ്‌ കെ റ്റി ഡി സിയുടെ പെരിയാര്‍ തടാകത്തിലെ ബോട്ട് സവാരി.

ടിക്കറ്റ് നല്‍കുന്നയിടത്തു നിന്ന് ബോട്ട് ജട്ടി കാണാന്‍ പോലുമാകില്ല എന്നതിനാലാവണം, ആളുകളുടെ എണ്ണവും ബോട്ടുകളുടെ ലഭ്യതയും തമ്മില്‍ ബന്ധമൊന്നും കാണാനായില്ല. അതിനിടെ ചില വിരുതന്മാര്‍ ടിക്കറ്റ് എടുക്കാതെ മതില്‍ ചാടി ജട്ടിയിലെത്തുന്നതും കണ്ടു.

പലബോട്ടുകളും തകരാറിലായിരുന്നു. ഒരു മണിക്കൂറോളം വെയിലത്ത് കാത്തു നിന്നു ഒടുക്കം ബോട്ടെത്തി.


ഒരു സ്രാങ്കും ഒരു ഡ്രൈവറും ഒരു സഹായിയുമായിരുന്നു ബോട്ടില്‍. രണ്ടു തട്ടിലായി നൂറോളം പേര്‍ കയറി. ബോട്ടിനു മേല്‍ ചൈനീസ് ഡിസ്കൗണ്ട് സ്റ്റോറുകളില്‍ ലഭിക്കുന്ന തരം പ്ലാസ്റ്റിക്ക് സീറ്റുകള്‍ ആയിരുന്നതിനാല്‍ കയറിയവര്‍ തന്നെയാണോ സീറ്റിങ്ങ് കപ്പാസിറ്റി എന്നൊന്നും അറിയാന്‍ നിവൃത്തിയില്ലായിരുന്നു. സുരക്ഷാ നിര്‍ദ്ദേശങ്ങളൊന്നുമില്ലായിരുന്നു. ലൈഫ് ജാക്കറ്റുകളും ലഭ്യമായിരുന്നില്ല. കുറച്ചു ലൈഫ്‌ബോയ്കള്‍ ബോട്ടിന്റെ റൂഫിനു മുകളിലും രണ്ടെണ്ണം പിന്‍‌വശത്തും തൂക്കിയിട്ടിരിക്കുന്നത് യാത്രക്കാര്‍ക്ക് എത്തിയെടുക്കാനും കഴിയില്ല. (മേലേ ചിത്രത്തില്‍ കാണുന്നത് മറ്റൊരു ചെറിയ ബോട്ടാണ്‌ അതില്‍ ലൈഫ്‌ബോയികള്‍ കയ്യെത്തി എടുക്കാമെന്ന് തോന്നുന്നു) യാത്രയിലുടനീളം യാത്രികര്‍ എഴുന്നേറ്റ് നടക്കുകയായിരുന്നു.

ഫോറസ്റ്റ് ഡിപ്പാര്‍ട്ട്‌മെന്റിന്റെയും മറ്റും അതിഥികള്‍ സവാരി ചെയ്യുന്ന മരക്കലങ്ങളുടെ അവസ്ഥ കണ്ടപ്പോഴാണ്‌ ഉള്ളതില്‍ കാഴ്ച്ചക്കെങ്കിലും ഭേദം കെ റ്റി ഡി സി ബോട്ടുകളാണെന്ന് മനസ്സിലായത്.



പെരിയാര്‍ തടാകം യഥാര്‍ത്ഥ തടാകമല്ല, മുല്ലപ്പെരിയാര്‍ ഡാമിന്റെ നിര്‍മ്മാണം മൂലം കരയില്‍ വെള്ളം കയറി തടാകമായതതാണ്‌.

മരക്കുറ്റികളും പാറകളും എമ്പാടും നിറഞ്ഞ ഈ ജലാശയത്തിലൂടെ ബോട്ടുകള്‍ വളഞ്ഞു പുളഞ്ഞ് എവിടെയും തട്ടാതെ പോകുന്നത് സ്രാങ്കിനുള്ള സ്ഥലപരിചയം വച്ച് മാത്രമാണ്‌. ജലനിരപ്പും അടിത്തട്ടിലെ പാറകളും തിരിച്ചറിയാനും യാതൊരു സം‌വിധാനവുമില്ല.ബോട്ടു മുങ്ങി അപകടമുണ്ടാവാനാനുള്ള സാദ്ധ്യതയെക്കാള്‍ ബോട്ട് ഉലയുമ്പോള്‍ പ്ലാസ്റ്റിക്ക് കസേരകളില്‍ നിന്ന് ആളുകള്‍ വെള്ളത്തില്‍ തെറിച്ചുവീഴാനുള്ള സാദ്ധ്യതയാണ്‌ കൂടുതലായി തോന്നിയത്. എത്തിയും ഉന്തിയും വെള്ളം തൊടാനും ഫോട്ടോ എടുക്കാനും ശ്രമിക്കുന്നവര്‍ മറിഞ്ഞു വെള്ളത്തില്‍ പോകാനും സാദ്ധ്യതയേറെ.




ഇടയ്ക്ക് ഒരു പറ്റം കാട്ടുപോത്തുകളെ കണ്ട് ജനം ക്യാമറകളും നീട്ടി ആ വശത്തേക്ക് എഴുന്നേറ്റോടി. അങ്ങനെ ചെയ്യരുതെന്ന് പറഞ്ഞവരെ അവഗണിച്ചും പുച്ഛിച്ചും തള്ളിക്കളഞ്ഞ് കൊള്ളാവുന്നതും ചുണ്ണാമ്പിടാവുന്ന പരുവത്തിലുള്ളതുമായ ക്യാമറകളും മൊബൈലുകളും പുറത്തേക്ക് നീട്ടി ജനം പടമെടുത്ത് ആര്‍മ്മാദിച്ചു.




ഇവന്മാരെ മര്യാദയ്ക്കിരുത്തിയില്ലെങ്കില്‍ നമ്മളെല്ലാം മുങ്ങുമല്ലോ എന്ന് ഭയന്നപ്പോള്‍ "തേക്കടിയില്‍ ഇന്നോളം ഒരു ബോട്ടും മുങ്ങിയിട്ടില്ല" എന്നായിരുന്നു ഒരു സ്ഥിരം ടൂറിസ്റ്റിന്റെ ആശ്വാസവാക്ക്.

ഇനിയിപ്പോള്‍ ആ ഇന്നോളവുമില്ല. ഭാരം കൂടിയ തടി ബോട്ടുകള്‍ ഓടിച്ചു ശീലിച്ച ജീവനക്കാര്‍ക്ക് ഭാരം കുറഞ്ഞ പുതിയ ഫൈബര്‍ ബോട്ടിന്റെ ഹള്‍‌വെയിറ്റും കാപ്സൈസിങ്ങ് റിസ്കും എങ്ങനെ മാറുമെന്ന് വ്യക്തമായി ധാരണയില്ലാഞ്ഞിട്ടാവാം.

ബോട്ട് ചെറിയ ആംഗിളില്‍ തിരിയുമ്പോള്‍ യാത്രക്കാരും ആ വശത്തേക്കോടിയിട്ടോ മറുവശത്തേക്ക് ഓടിയതിന്റെ ശേഷമുള്ള അപ്റൈറ്റിങ് ആക്ഷന്‍ കൊണ്ടോ മറിഞ്ഞതാകാം.

കുറ്റിയിലോ പാറയിലോ തട്ടിയതാകാം.

പുതിയ ബോട്ടിന്റെ നിര്‍മ്മാണപ്പിഴവാകാം.

ആദരാഞ്ജലികള്‍.

ഇനി അവിടെ പോകുന്നവര്‍ സ്വന്തം ചിലവില്‍ ഒരു ലൈഫ് ജാക്കറ്റ് കൊണ്ടുപോകുകയും യാത്ര തുടങ്ങും മുന്നേ അതു ധരിക്കുകയും ചെയ്യണമെന്ന് അപേക്ഷ. കഴിയുന്നതും ഇത്തരം എല്ലാ ജലയാനങ്ങളിലും.

അല്പ്പം ചിലവുള്ള കാര്യം തന്നെ. പക്ഷേ കോട്ടയത്തു നിന്നും കുമിളിവരേയ്ക്കു പോകാന്‍ വേണ്ട പെട്രോള്‍ ചിലവിന്റെ അത്ര പോലും വരില്ല അത്.